در مورد اهمیت سیستم ارتینگ باید گفت که اکثریت قریب به اتفاق سیستم های توزیع برق به گونه ای طراحی شده اند که در صورت بروز خرابی عایق یا خطای مشابه، جریان خطا به زمین منحرف می شود. این امر مانع از آن میشود که قطعات فلزی و رسانا، در معرض ولتاژهای بالا و خطرناک قرار بگیرند، در عین حال به جریان خطا اجازه میدهد به مدت کافی و در سطح کافی بالا باشد تا دستگاههای حفاظتی عمل کنند و قسمت معیو ب را از نظر الکتریکی جدا کنند.
از این توضیحات واضح است که اتصال زمین مطمئن و موثر برای عملکرد ایمن سیستم ها ضروری است و اگر سیستم ارت از کار بیفتد یا ناکارآمد شود، در بهترین حالت ایمنی به خطر می افتد و در بدترین حالت ممکن است خطر قابل توجه جانی یا مالی بوجود آید.
عملکرد اصلی هر سیستم ارتینگ این است که با استفاده از یک یا چند الکترود زمین که معمولاً به شکل میله یا حصیر هستند، یک اتصال قابل اعتماد و دارای مقاومت کم با بخش عمده زمین ایجاد کند. تمام سیستمهای ارتینگ برای دستیابی به این هدف و با در نظر گرفتن الزامات مورد نظر، مانند سطح جریان خطای زمین مورد نیاز، طراحی شدهاند. با این وجود، کارایی سیستمهای زمین از متغیرهای مختلف که بعضی به سختی قابل کنترل هستند، مانند نوع خاک و میزان رطوبت، تاثیر می گیرند. بنابراین برای تایید عملکرد سیستم زمین طراحی و اجرا شده، لازم است به وسیله آزمایش های دقیق و اصولی در حین فرآیند راه اندازی، عملکرد آن توسط تحهیزات مناسب مورد بررسی و تایید قرار گیرد.
لازم به ذکر است که در صورت تایید عملکرد سیستم زمین در حین راه اندازی، عملکرد آن برای همیشه تایید نمی شود، زیرا عوامل زیادی میتوانند عملکرد سیستمهای ارت را در طول زمان کاهش دهند. برای مثال، میزان رطوبت خاک ممکن است تغییر کند. یک طراحی خوب باید تغییرات فصلی را در نظر بگیرد، اما در نظر گرفتن بسیاری تحولات، مانند تغییر در میزان آبهای زیرسطحی در محل مورد نظر که به مرور زمان اتفاق می افتد، خارج از کنترل و برنامه ریزی می تواند باشد.
الکترودها و اتصالات بکار رفته نیز ممکن است تحت تأثیر خوردگی قرار گیرند، و کاملا محتمل است که به مرور زمان دچار خوردگی شده و یا بر اثر عوامل مختلف مانند عملیات عمرانی، دچار آسیب دیدگی شوند و یا حتی بصورت عمدی مورد سرقت و یا خرابکاری قرار گیرند.
پیشنهاد مطالع و بررسی مقاله ” خدمات تست مقاومت زمین”
همه اینها نشان می دهد که نمی توان اطمینان داشت که یک سیستم ارتینگ، حتی اگر عملکرد اولیه آن کاملاً رضایت بخش بوده باشد، این عملکرد رضایت بخش را در طول زمان حفظ کند. بار دیگر به این نتیجه می رسیم که، تنها راه اطمینان از سلامت سیستم زمین (ارت) آزمایش آن است و با توجه به نقش ایمنی سیستمهای ارتینگ، این آزمایشها بصورت دوره ای و ضروری هستند.
شکل 1: تست مقاومت زمین دو مدار دارد
این تست مقاومت زمین، همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است، با مجموعه لوازمی انجام می شود که دو مدار را تشکیل می دهند. مدار دوم فقط شامل یک ولت متر است و به ترمینال ولتاژی دستگاه متصل می شود. یکی از ترمینال های جریان و یکی از ترمینال های ولتاژ به الکترود تحت آزمایش متصل می شوند. ترمینال جریان دیگر به یک میله زمین موقت (Current Spike) متصل می شود که در فاصله قابل توجهی از الکترود زمین اصلی (ٍElectrode under test) به زمین وارد می شود. ترمینال ولتاژ دیگر به یک میله زمین موقت دیگر (Voltage Spike) متصل می شود.
میله ولتاژ در فواصل مختلف در امتداد خط مستقیم بین الکترود مورد آزمایش و میله جریان به خاک وارد می شود و در هر فاصله، ولتاژ خوانده می شود. از آنجایی که جریان نیز مشخص است، می توان از قانون اهم برای محاسبه مقدار مقاومت برای هر مکان و با توجه به افزایش ولتاژ استفاده کرد. اگر مقاومت ها نسبت به فاصله رسم شوند، منحنی باید یک ناحیه تقریباً صاف را نشان دهد (شکل 2 را ببینید). مقدار مقاومت در این ناحیه مقاومت الکترود زمین است.
شکل 2: محدوده صاف، مقاومت زمین را نشان می دهد
به عنوان بخشی از یک بررسی جامع سیستم زمین، انجام آزمایشهایی برای تعیین ولتاژ تماس (Touch Potential) و ولتاژ گام (Step Potential) نیز مهم است. ولتاژ لمس اختلاف پتانسیلی است که فرد ممکن است در صورت ایستادن روی سطح زمین و لمس یک جسم رسانای زمین در هنگام خطا و ایجاد جریان زمین تجربه کند. ولتاژ گام، اختلاف پتانسیلی است که فرد بین پاهای خود روی زمینی که در آن جریان خطا وجود دارد تجربه می کند.
ولتاژ تماس ابتدا با اندازهگیری مقاومت جسم مورد نظر در برابر زمین، با استفاده از تکنیکهایی مشابه روشهایی که برای اندازهگیری مقاومت الکترود زمین استفاده میشود، تعیین میشود. هنگامی که این مقاومت همراه با حداکثر جریان خطای احتمالی شناخته شود، می توان از قانون اهم برای محاسبه ولتاژ تماس در بدترین حالت و با دقت مناسب استفاده کرد. ولتاژ گام با روشی مشابه ارزیابی میشود، اما زمانی که اندازهگیری مقاومت زمین انجام میشود، میله ولتاژ به فاصله حدود یک متر از الکترود به زمین کوبیده میشود، زیرا این طول تقریبی گام یک فرد متوسط است.
رویه هایی که تاکنون بیان شده اند داده های ارزشمندی را در مورد وضعیت و عملکرد یک سیستم ارتینگ ارائه می دهند، اما در دست داشتن اطلاعات در مورد خواص خاکی که سیستم ارتینگ در آن قرار دارد نیز مفید است. برخی از این اطلاعات با بازرسی و بررسی خاک برای تعیین نوع آن به دست می آید، اما انجام اندازه گیری مقاومت خاک نیز مهم است. توجه داشته باشید که این اندازهگیریها فقط به مقاومت ذاتی خاک مربوط میشود، در حالی که اندازهگیریهای مقاومت زمین که قبلاً مورد بحث قرار گرفت، مربوط به مقاومت یک الکترود (یا الکترودهای) سیستم زمین خاص است.
آزمایش مقاومت خاک معمولاً می تواند با استفاده از همان ابزار مورد استفاده برای آزمایش مقاومت زمین انجام شود، با یک شرط: دستگاه باید از نوع چهار ترمینالی با اتصالات ولتاژ و جریان به ترمینال های جداگانه باشد. ابزارهای سه ترمینالی برای آزمایش مقاومت خاک مناسب نیستند.
مقاومت زمین معمولاً با استفاده از روش Wenner اندازه گیری می شود که شامل استفاده از چهار میخ موقت زمین است. با این حال، میخ ها در این روش آزمایش نیازی به جابجایی ندارند – مکان و فاصله آنها با عمقی که برای تعیین مقاومت زمین لازم است تعیین می شود.
اتصال زمین یک نیاز مهم برای ایمنی تاسیسات الکتریکی است، اما اغلب اوقات به کارایی سیستم های ارتینگ توجه کمی می شود، به خصوص پس از تایید عملکرد اولیه. که این امرخطرناک بوده واصلا توصیه نمی شود. همانطور که دیدیم، عملکرد سیستم های زمین را می توان به طور مطمئن و طبق یک دستورالعمل مشخص و بصورت گام به گام مورد ارزیابی قرار داد. هر چند ممکن است گفته شود این فرآیند زمانبر است ولی این هزینه ناچیزی برای ایمنی و حفاظت از جان انسانها است.